e reactie op bewijs

Dubbelblind bewijs is de gouden standaard om aan te tonen dat een effect niet op suggestie (placebo, context) berust. Toch wordt het dubbelblind bewijs voor homeopathie betwist vanwege de nog niet verklaarde werking. Dit is een cirkelredenering.

Na de review door Kleijnen in 1991 werd gesteld dat het positieve resultaat verklaard kon worden door publication bias. De meta-analyse door Linde in 1997 toonde dat correctie voor publication bias het resultaat niet teniet deed. Toen stelde Egger dat quality bias verantwoordelijk moest zijn voor het positieve resultaat. Egger vond echter in zijn vergelijkende meta-analyse (Shang/Egger, 2005) dat de kwaliteit van het bewijs voor homeopathie beter was dan van reguliere geneeskunde.

Als reactie op bewijs voor homeopathie zien we juist meer verzet, geheel conform de verwachting van de wetenschapsfilosoof Kuhn in ‘The structure of scientific revolutions’.

Scientists fail to reject paradigms when faced with anomalies or counterinstances. They could not do so and still remain scientists.  Kuhn

Dit doet men door onderzoeken te selecteren met statistisch niet-significant resultaat, dat echter wel positief is. Zo’n uitkomst wordt in de reguliere geneeskunde ‘zwak bewijs’ genoemd, maar als het om homeopathie gaat bewijs dat homeopathie een placebo is. Andere methoden om het bewijs voor homeopathie te neutraliseren zijn het veranderen van de onderzoeksvraag en dubieuze statistiek. De onderzoeksvraag verandert bijvoorbeeld van ‘Werkt homeopathie?’ naar ‘Werkt homeopathie voor afzonderlijke indicaties?’. Robert Hahn, met 30 jaar reguliere onderzoekservaring stelt:

To conclude that homeopathy lacks clinical effect, more than 90% of the available clinical trials had to be disregarded. Hahn

Ook met statistische trucs probeert men het bewijs voor homeopathie onderuit te halen. Regulier onderzoek is echter net zo gevoelig voor dit soort trucs.