De wetenschapsredacteuren van de NRC hebben de strijd aangebonden tegen ouders die hun kinderen niet laten vaccineren. Zij beseffen dat juist deze ouders niet door hen overtuigd zullen worden, maar richten zich op hun omgeving door aan te tonen hoe dom de weigeraars zijn.

Inderdaad, het verband tussen autisme en vaccinaties berust op onderzoeksbedrog en vaccinaties hebben heel veel ziekte voorkomen, maar zijn de wetenschappers en wetenschapsjournalisten werkelijk zo alwetend en de weigeraars onwetend?

Volgens de journalisten lijden de weigeraars aan zelfoverschatting, “het zogeheten Dunning-Kruger-effect: het verschijnsel dat mensen die ergens het minst van weten, of iets slecht kunnen, de expertise missen om dat te beseffen (en om te beseffen dat anderen er wel goed in zijn)” (NRC 2-8-2018).

Zijn die wetenschapsjournalisten zelf wel vrij van zelfoverschatting? Als arts die zowel regulier als homeopathisch gewerkt heeft heb ik mij verbaasd over hun gemis aan expertise over de tekortkomingen van de reguliere geneeskunde. Miljoenen mensen hebben baat bij alternatieve methoden, nadat reguliere middelen faalden. Artsen die deze patiënten geloven en zelf acupunctuur of homeopathie proberen, raken ook overtuigd. Tegenover honderdduizenden artsen die wel overtuigd raakten staan slechts enkelen waar dit niet gebeurde. Toch volharden wetenschapsjournalisten in de zelfoverschatting van hun eigen oordeelvermogen.

Hun ‘deskundigheid’ op het gebied van onderzoek naar, bijvoorbeeld, homeopathie is selectief. Men citeert het Australische rapport dat stelt dat er onvoldoende bewijs is voor elke aandoening. Zou men kritischer lezen dan is snel te zien dat ‘onvoldoende’ berust op criteria die regulier niet gesteld worden. Of dat erkend wordt dat er wel bewijs is voor homeopathie bij luchtweginfecties, maar onvoldoende om antibiotica te vervangen. Hetzelfde verhaal voor, onder andere, depressiviteit.

Lijden patiënten die geen baat hebben bij reguliere medicijnen aan zelfoverschatting? Zelfs een dubbelblind bewijs van effectiviteit betekent niet dat iedere patiënt baat bij het middel heeft, vaak slechts minder dan de helft. Reguliere antidepressiva doen bij jongeren meer kwaad dan goed. Antibiotica werken niet bij ongecompliceerde luchtweginfecties en leiden tot resistentie.

Demoniseren van mensen wier vertrouwen in de reguliere geneeskunde ernstig geschaad is werkt averechts. Hun ervaring is reëel en in tegenspraak met de ‘waarheid’ die wetenschappers en wetenschapsjournalisten verkondigen. Het aantal patiënten dat de zelfoverschatting van de reguliere geneeskunde beu is wordt waarschijnlijk onderschat.