Is de mens een machine?
Het antwoord op deze vraag is natuurlijk: Néé.
Toch lijkt de (reguliere) geneeskunde dit anders te zien. Regelmatig hoor of lees je de vraag “Hoe komt dit?”. Dit is typisch een vraag die bij een mechanische wereld past. Onlangs las ik er weer een:
“Hoe komt het dat ik nies in mijn slaap?”
Vervolgens komt een arts aan het woord die uitlegt hoe dat komt. Als arts denk ik dan zelf: dat weet ik eigenlijk niet. Maar als je dat tegen een patiënt zegt wordt je dat niet in dank afgenomen en duurt je consult veel langer dan normaal om dit uit te leggen.
Natuurlijk kan ik wel wat potjeslatijn termen bedenken om de patiënt met een gevoel van ontzag voor mijn kennis naar huis te laten gaan. Het probleem is echter: wanneer “de” mens zo in elkaar zit, waarom niest dan niet iedereen regelmatig in zijn slaap? Omdat ‘de’ mens niet bestaat als machine.
Waarom is de mens géén machine? Een levend systeem is veel complexer dan een machine, met ongelooflijk veel variatie tussen individuen en met een samenhang tussen alle organen en tussen lichaam en geest. De geneeskundige onderverdeling tussen mensen op grond van hun organen en de ziekten die daar plaatsvinden is interessant, maar schiet te kort. Daardoor hebben veel mensen geen baat bij reguliere – op begrijpen berustende – en wel bij alternatieve – op ervaring berustende – geneeeskunde.
Slechts weinig mensen niezen in hun slaap en dat maakt deze mensen bijzonder. Twee eeuwen ervaring van homeopathische artsen wereldwijd leert dat deze mensen meer kans op genezing hebben met bepaalde specifieke homeopathische geneesmiddelen. Door dit soort bijzondere eigenschappen herkennen wij het ‘type mens’. In combinatie met zijn overige persoonlijke kenmerken vinden wij een middel dat bij dit ‘type mens’ past en zijn hele gezondheid met verschillende ziekten verbetert met slechts één middel.
Wanneer een patiënt mij vraagt waarom hij/zij in de slaap niest kan ik daarvoor geen verklaring geven die bij ‘de mens’ als soort past. Wel doet dit symptoom mij aan een aantal homeopathische middelen denken, waaronder bijvoorbeeld Pulsatilla. Stel dat deze patiënt een combinatie van klachten heeft: hooikoorts, buikklachten, hoodpijn en stemmingswisselengen. Het ‘niezen in de slaap’ is voor mij een geschenk waarmee ik hem/haar beter leer kennen. De stemmingswisselingen passen namelijk ook bij het geneesmiddel Pulsatilla. Met wat aanvullende vragen, bijvoorbeeld naar een behoefte aan frisse lucht en een afkeer van vet, krijg ik meer zekerheid. Er is nu een behoorlijke kans dat de stemming, buikklachten, hoofdpijn en hooikoorts allemaal op dit middel gaan verbeteren. Niet plotseling of allemaal tegelijk, maar heel geleidelijk over een fors aantal maanden. Hiermee is het niezen in de slaap geen constructiefout van het menselijk apparaat meer, maar een geschenk dat de levende natuur ons biedt om te kunnen genezen.
